دیدگاه‌های دکتر یونس شکرخواه درباره خبر رسانی در شبکه‌های اجتماعی

1- مقایسه شبکه‌های اجتماعی با دنیای رروزنامه‌نگاری را فقط در یک صورت می‌توان صورت داد و آن اینکه اگر خبری در رسانه وجود نداشته باشد؛ مخاطب مجبور به پیگیری آن از طریق شبکه‌های اجتماعی می‌شود. عمده اخباری که بر روی شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود، چندان موثق نیست و انتظاری به غیر از این از شبکه اجتماعی غلط است. برای اعتماد به این شبکه‌ها باید سواد رسانه‌ای خود را بالا ببریم. پس نمی‌توان انتظار درستی اخبار را در شبکه‌های اجتماعی داشت. روزنامه‌نگاری در کانون اتفاقات قرار دارد و چشم سوم مخاطبان است. مشروعیتی که روزنامه‌نگاران دارند، در شبکه‌های اجتماعی ندارند. هر کس می‌تواند در شبکه‌های اجتماعی یک نوع به اصطلاح روزنامه‌نگاری بدون کارت را تجربه کند؛ اما خبرهایش سندیت و مشروعیت لازم را به سختی کسب می‌کند. این روزنامه‌نگار است که می‌تواند به خبر سندیت ببخشد و به صورت تحقیقی با آن برخورد کند؛ کاربر عادی نمی‌داند دست یافتن به مشروعیت و سندیت تا چه اندازه سخت است.

در فضای مجازی، کوتاه و معلوم بنویسید

متنی که برای وب می نویسید باید قرص و فشرده باشد. باید هر جمله ای که می نویسید بتواند ‏به خواننده ضربه وارد کند و یک جورهایی نسبت به متنی که برای روزنامه ها نوشته می شود ‏ضرب آهنگ سریع تری داشته باشد. این را جاناتان دیوب ناشر نشریه اینترنتی ‏cyberjournalist.net‏ می گوید که سایتی درست و حسابی درباره روزنامه نگاری ‏آنلاین دارد.
او از روزنامه نگارهای آنلاین استدعا دارد با جملات معلوم خبر را تنظیم کنند ‏چون جملات مجهول اغلب حوصله خوانندگان را سر می برد.
دیوب می گوید، درست مثل ‏متن های درست و حسابی ای که در روزنامه نگاری رادیو و تلویزیون نوشته می شود متن ‏آنلاین هم باید فشرده، کم حجم، سفت و محکم و خبری باشد و هر جمله فقط درباره یک ‏موضوع باشد. از جمله ها و عبارت های طولانی پرهیز کنید و مجهول نویسی را کنار ‏بگذارید. کاری کنید تا ایده های تان به شکل منطقی در متن روان بشود.‏
او در عین حال می‌گوید "سایت های خبری سایت هایی ‏هستند که اخبار را به بهترین شکل برای "همه" خوانندگان توضیح می دهند.‏" و این به هیچ وجه با کوتاه نویسی تناقضی ندارد.

منبع: وبلاگ بلوچ ارتباط