مهمترین رکن حیات هر رسانه، مخاطب است. اگر رسانه ای مخاطب نداشته باشد، مرگش حتمی است. منظور از مخاطب طیف خاص همسو با سیاست های رسانه نیست؛ چرا که همانها هم ممکن است مخاطب رسانه قرار نگیرند.
آنچه در رسانه های تجربی بسیار رخ می دهد، در واقع امر این است که مدیران رسانه ها آنچه را خود می پسندند برای مخاطب عرضه می کنند، نه آنچه را که مخاطب می پسندد. در بسیاری از موارد زمانی که هم صحبت می شویم و این بحث را مطرح می کنیم، مدیران این رسانه ها، تنها از بعد قالب به مسئله می نگرند و صرف طنزنویسی یا خودمانی نویسی و همینطور برهم زدن قواعد گرافیکی را دلیلی بر جذب مخاطب عنوان می کنند. حال اینکه آنچه اهمیت بیشتری دارد و از آن غافل هستند، محتوایی است که باید مخاطب بدان علاقه نشان دهد. سوژه ها باید ارتباط نزدیکی با مخاطب داشته باشند. این وظیفه رسانه است که هنگام پیشگویی درباره این خواسته و علاقه، دقت لازم را داشته باشد. در غیر این صورت به قول تام سیکی- سردبیر روزنامه شیکاگو تریبیون، رسانه تبدیل به محلی می شود که متعلق به مردم نیست. باید مطمئن شویم مخاطب آنچه را ما در رسانه خود منتشر می کنیم، می پسندد.
فیلم آموزشی مدیریت نشریات
استاد کارگاه: کوروش شجاعی - مدیرمسئول روزنامه خراسان
دوره آموزشی شهید آوینی - مرداد 1390
