شرط های خبرنگاری:
1- علاقه و استعداد
2- کسب دانش از طریق آموزش
3- کسب تجربه از طریق تمرین و افراد باتجربه
- ۰ نظر
- ۲۱ مرداد ۹۳ ، ۲۲:۳۵
شرط های خبرنگاری:
1- علاقه و استعداد
2- کسب دانش از طریق آموزش
3- کسب تجربه از طریق تمرین و افراد باتجربه
خبر انواع مختلفی دارد که دانستن آنها میتواند به شما در سوژه یابی خبری کمک زیادی کند. گاه خبرها خودشان به سراغ ما میآیند و گاهی هم لازم است ما به سراغ آنها برویم..
1- خبر کوتاه: خبرهای کوتاه توضیح کوتاهی درباره رویداد میدهند و نهایتا در یک یا دو پاراگراف بیان میشوند. در این خبرها سرعت حرف اول را میزند و باید بلافاصله منعکس شود. معمولا زمانی از این نوع خبر استفاده میشود که خبر بسیار مهم بوده و باید به سرعت به اطلاع مردم برسد.
2- پیش خبر: خبری است که خبر از وقوع رویدادی در آینده میدهد.
3- خبر تولیدی: خبری است که خبرنگار از طریق مصاحبه مبادرت به تولید آن میکند.
4- خبر پوششی: در این نوع خبرها، خبرنگار اقدام به پوشش خبری یک مراسم، همایش یا ... میکند. در این نوع خبرها صحبت های سخنران مراسم مدنظر است.
5- خبر اتفاقی: خبرهایی را شامل میشود که خبرنگار اتفاقی با آن ها مواجه میشود. مثل تصادف.
6- خبر کشفی: اکتشاف خبر را شامل میشود. در این نوع خبرها خبرنگار به دنبال چرایی و علت یک رویداد است. برای مثال چرا درخت های دانشگاه فردوسی اکثرشان چنار هستند؟
بلوک دوم در خبرنویسی استفاده از نقل قول بود. یک خبرنگار باید همواره به دنبال نقل قولهای کوتاه و تأثیرگذار باشد. او باید آن ها را صید کند و به موقع در خبرش استفاده کند.
این نقل قول ها باید طلایی باشند؛ یعنی..
- باید
کوتاه و تاثیرگذار باشند؛ چون اگر طولانی باشند خواندن آن سخت و تاثیرگذاریشان کم
می شود.
- باید
به ارزش خبر اضافه کنند.
- باید
زوایابی احساسی خبر را برجسته کنند.
در خبر باید به مخاطب اطلاعات ارائه شود.
پاسخ به عناصر خبر – چه وقت، کجا، چه کسی، چه چیزی، چرا و چگونه
– یعنی ارایه اطلاعات.
اما باید توجه داشت که اطلاعات
به تنهایی خبر را نمی سازد. اطلاعات را باید با پیشینه، نقل قول های طلایی و رنگ در هم
آمیزید تا یک خبر شکل بگیرد.
منبع: وبلاگ بلوچ ارتباط
خبرنویسی این روزها، با خبرنویسی گذشته متفاوت است. مانند هر علم و صنعت دیگری، خبر هم در حال رشد و تکامل است و هر چه جلوتر برویم، روش ها و شگردهای جدیدتری برای خبرنویسی پیش خواهد آمد. اگر این روزها سری به
روزنامه های انگلیسی زبان بزنید یا روی وب نگاهی به خبرهای آسوشیتدپرس یا رویترز
بیندازید می بینید که خبرها اغلب،
1. اطلاعات جدید
دارند (facts)؛
2. نقل قول های
کوتاه اما شفاف دارند (golden_quotes)؛
3. در بسیاری از
خبرها مشاهداتی عینی ارایه شده تا ما را مستقیم با صحنه اتفاق روبه رو کنند (color)؛ و
4. برای فهم بهتر
خواننده پیشینه و توضیحات دارند (background).
خبرنگارها این روزها باید درست مثل یک فرشباف عمل کنند که نخ های رنگی را به هم می بافد و در نهایت نقش می آفریند..
منبع: وبلاگ بلوچ ارتباط
کارآمد ترین و رایج ترین سبک تنظیم خبر سبک هرم وارونه نام دارد.
در این سبک به ترتیب مهمترین مطلب رویداد در ابتدای خبر و کم ارزش ترین مطلب در انتها قرار می گیرد.
مزایا:
الف) زمان برای دریافت مهمترین قسمت مطلب کوتاه است. (سرعت انتقال خبر)
ب) لید دارد که در آن مهمترین بخش خبر ارایه می شود.
ج) سادگی ویرایش، تیتر نویسی و صفحه آرایی.
رویترز برای خبرنویسی خوب، مواردی را برشمارده است که ما فقط به برخی از آن ها که کاربرد بیشتری برای شما دارد اشاره میکنیم.
برای خبرنویسی خوب باید:
1- به دنبال نقل قول های طلایی باشید
2- زاویه خبر را تعیین کنید
3- ساده و شفاف بنویسید
ارسطو میگوید: «اثر هنری، اثری است که نه بتوان چیزی از آن کم و نه چیزی به آن اضافه کرد.»
یک نویسنده و بهویژه یک روزنامهنگار، علاوه بر اینکه باید تلاش کند مفهوم و پیام خود را به طور کامل به مخاطب منتقل کند، ضروری است برای تحقق هدف خود از حداقل واژهها بهره ببرد. اینجاست که نویسنده بزرگی چون ارنست همینگوی که البته تجربه روزنامهنگاری نیز دارد، میگوید: «نوشتن یک جمله درست، سختترین کار دنیاست.» خود او، شاهکارش یعنی کتاب «پیرمرد و دریا» را اینگونه آغاز میکند: «پیرمردی تنها در قایقی در گلفاستریم ماهی میگرفت و اکنون هشتاد و چهار روز بود که هیچ ماهیای نگرفته بود.»
شاید برای شما هم پیش آمده باشد؛ اگر هم تا حالا پیش نیامده، شاید بعدا پیش بیاید که از شما بخواهند مراسمی را پوشش خبری دهید. مثلا سخنان شخصیتی خاص در همایش یا برگزاری تریبون آزاد و کرسی آزاد اندیشی و امثالهم. بعضی ها هنوز هم معتقدند هر چه خبر کامل تر باشد، بهتر است؛ اما نکته ای که این ها در نظر نمیگیرند این است که به همان میزانی که خبر کامل تر میشود، از خوانندگان آن هم کاسته میشود. جدای از نظر آن ها، اما حرفه ای تر ها گاها نظرات دیگری دارند.
مایک پیکاک، خبرنگار ارشد رویترز در پارلمان بریتانیا میگوید از همه موضوعاتی که مطرح میشود باید مهمترین را پیدا کنید. هر روز موضوعاتی درباره آموزش، بهداشت، خبرهای داخلی بریتانیا و... مطرح میشود. رویترز بیشتر به دنبال خبرهایی است که برای جهان مهم است. زمانی افغانستان مهم بود، زمانی کوزوو، حالا بحث خاورمیانه، عراق و ایران مطرح است.
مسئله هم همین است. همه رسانه ها هم به این سمت و سو میروند که خبرها را خلاصه و مفید کار کنند، و این فقط برخی خبرگزاری ها هستند که بر خبر طولانی اصرار و پافشاری دارند. اصراری که ممکن است برای منبع خبری شدن خوب باشد، اما مخاطب را از بین میبرد.
از میان انبوه اتفاقاتی که هر روز در اطراف ما روی میدهد، با توجه به تعریفی که قبلا ارائه شد، تنها بخشی از آن ها جنبه خبری را میتوانند داشته باشند. اما چطور تشخیص دهیم که رویدادی که اتفاق افتاده است، میتواند خبر باشد یا خیر؟
خبر هم مانند خیلی چیزها دارای ارزش است. یعنی باید چیزی داخلش باشد که به خبر ارزش و بها بدهد. توجه به این موارد میتواند شما را در پیدا کردن خبر راهنمایی کند.